شخصیت بخش مهمی از داستان، فیلمنامه و یا نمایشنامه را به خود اختصاص میدهد. در واقع اگر شخصیتی در کار نباشد، قصهای هم شکل نمیگیرد که آغاز، میانه و پایان داشته باشد. بنابراین یک نویسنده در درجهی اول باید توانایی خلق یک شخصیتی را داشته باشد که مخاطب بتواند با آن ارتباط برقرار کند....
نوشتار پیش رو نه در قامتی چون نقد ادبی به عرصه میآید و نه حتی داعیهی تحلیلی کاملا جامعهشناسانه دارد، بلکه تنها میخواهد گزارشی باشد و قرائتی از زمینه و بستر گرایشهای موثر چند رمان فارسی در دههای که از سر گذشت: دههی نود شمسی.