انسان وقتی مسئولیت هایی دارد، باید حالت روحی اش را آرام کند، رئیس های خوب آن هایی هستند که هیجان هایشان را مهار می کنند و فقط به زیردست هایشان می اندیشند.
مثل آنهایی که پز میدهند موسیقی اجق و جق گوش میکنند یا ادبیات سطح بالا میخوانند. خودم هم این کار را کردهام. فکر میکردم این طوری کمبودهایم جبران میشود. شاید هم فقط برای دلخوشی افراد معدودی بود که مجبور بودند آنجا زندگی کنند.