پیش از مهاجرت به استرالیا، سال هادر تهران زندگی می کردم.

سرگروهبان آدم نبود مادر، حرف حالیش نبود.

مى‏ خواست مطمئن شود به ‏جز او آدم زنده‏ى دیگرى هم در این خیابان دیده مى ‏شود؛ اما زندگى پشت قطره‏ هاى باران محو شده بود. هیچ اثرى از شلوغى روزانه دیده نمى ‏شد.

(داستان های فارسی)

این اثر فضایی عاشقانه در دنیایی دیگر، دنیایی دور

این زمان، مرد دیگری آغاز میکند...