با خود زمزمه می‌کنی: «انگار باران می‌آید؛ اگر واقعا باران ببارد، چه کار می‌کنیم؟» چشمانت را باز می‌کنی تا فقط شکاف باریک نوری وارد شود و به درختان چنار جلوی دفتر استانداری نگاه کنی.

(مجموعه داستان)

(داستان ایرانی)

(داستان ایرانی)

خودت و دوست دارم اما این همه حق به جانبیت و.... نه. - راه داره عوضش کن صورتش را آرام جلوتر کشید و لبانش را کنار لبانم چسباند و گفت: - تو که بلدی چطوری گربه رقصونی کنی. من؟ لبش را روی صورتم کشید و تمام احساسم را به بازی گرفت - کافیه فقط چشات و خوب باز کنی تا ببینی کوتاه و مقطع لب زیرینم را بوسه زد. - من.... این منی که با منه رو دیگه خیلی وقته نمی‌شناسم قلبم بی‌امان کوبید. - دیگه هیچ وقت خودت و این طوری ازم دریغ نکن نامش لرزان از میان لبانم خارج شد. - ندیدنت روانیم می‌کنه

مهسا پناهی داستان‌نویس ایرانی متولد سال 1374 می‌باشد.