با کبری مشغول شستن ظرف‌ها بودم که پرده‌ دالان کنار رفت و صفدر میان حیاط پرید.

پا به فرار اما نه، این باد نه باد نبود حتم دارم داشتم انگار جمعیتی از مردگان می دیدم در برابرم، می دیدم راه افتاده بودند در گورستان و جوری سمت من قدم بر می داشتند که انگار داشتند حمله میکردند به من، حمله به قاتلشان.

زنایی مثل من، اجازه‌ اعتماد به سایه‌ روی دیوار رو هم ندارن!