کتاب حرام

میان کشورهای جهان شاید کمتر کشوری را مانند مصر بتوان یافت که دستمایه‌های خلق آثار ادبی آن تا این حد با دل‌مشغولی‌ها و سلایق خوانندگان ایرانی مناسبت و مشابهت داشته باشد و حرام را بی‌شک می‌توان به‌عنوان یکی از بهترین‌گواهان این مدعا به شمار آورد. یوسف ادریس در کتاب حاضر گرچه روایتگر داستانی نیمه‌ جنایی نیمه‌اجتماعی ‌است اما پرداختن به مقولات مهمی همچون روابط زن و مرد، اختلاف طبقاتی و مسئله‌ نقش زن در یک جامعه‌ سنتی آن را به رنج‌نامه‌ای مبدل کرده که نویسنده از رهگذرش دغدغه‌ها و آمال و آرزوهایش را نه‌فقط برای مردم زمان و مکان خودش، بلکه برای هرکه با او فارغ از این محدودیت هم‌داستان است، روایت می‌کند. حرام قصه‌ رنج‌ زیستن و رنج زادن و در رنج زاده‌شدن است، مقوله‌ای که ادریس در پرداختن به آن بارها تسلطش را به اثبات رسانده است.