کتاب انقلاب رابطه‌ ای در روانکاوی و روان‌ درمانی

«انقلاب رابطه‌ای» نامی است که نویسنده از آن برای اشاره به رویکردی استفاده می‌کند که با آثار استان میچل در سال ۱۹۸۸ شروع شده است. این دیدگاه نو در ارتباط با درمان روانکاوی بر مفاهیمی همچون سوبژکتیویته درمانگر میان ذهنیست، طرف سوم تحلیلی ساخت گرایی اجتماعی و از این قبیل تاکید دارد. برخلاف رویکرد کلاسیک در دیدگاه رابطه‌ای بی‌طرفی روانکاو امری ناممکن تلقی می‌شود و این باور زیر سؤال می‌رود که روانکاو می‌تواند در مورد دینامیک‌ها و تاریخچه زندگی درمانجو به حقیقت مطلق پی ببرد یا حتی معنای واکنش‌ها و سهم خود در انتقال متقابل را متوجه شود روانکاوی رابطه‌ای تصور روانکاو قدرتمند همه چیزدان و مسلط را برهم می‌زند و در عوض برای او جایگاهی محدود و آسیب‌پذیر متصور می‌شود.