کتاب از شاهنامه تا خداینامه (جستاری درباره مآخذ مستقیم و غیرمستقیم شاهنامه)

هدف نویسنده در کتاب حاضر اثبات این نکته است که شاهنامه فردوسی دارای آبشخوری نوشتاری بوده و مأخذ آن یعنی شاهنامه منثور ابو منصوری نیز به پیروی از سنت کهن خداینامه نویسی، بر اساس آثار نوشتاری تألیف شده است. در پیوست این پژوهش نیز فهرستی از آثار از دست رفته پهلوی و ترجمه‌های عربی و فارسی آنها بر اساس منابع کهن از سده‌های نخستین اسلامی فراهم آمده است. این فهرست نمایانگر وجود کتاب و کتابت در فرهنگ ساسانی است.