اینبار صابون جامد رو برداشت و با دقت بین انگشت ها و پشت و روی دستهایش را شست

شب به پایان می رود، و من به خیام می اندیشم...

صورت فرهاد را وسط جمعیت می بینم اما نمی فهمم دارد می خندد یا محو بازی بی کلام من شده

شکلش را مثل آش نذری به سرعت بین تمام دور و بری ها قسمت می کرد.

کتاب با میهمانی دوره ای زن ها شروع می شود....