اینبار صابون جامد رو برداشت و با دقت بین انگشت ها و پشت و روی دستهایش را شست

شب به پایان می رود، و من به خیام می اندیشم...

صورت فرهاد را وسط جمعیت می بینم اما نمی فهمم دارد می خندد یا محو بازی بی کلام من شده

کتاب با میهمانی دوره ای زن ها شروع می شود....

راستی روزی چند بار به تو فکر می کنم؟ نمی دانم...