تونیو آسپیلکوئتا رؤیایی در سر دارد: سرزمینی متحد و یک‌پارچه، سرزمینی غرق نغمه‌ها و ملودی‌ها. اما کاوش بی‌وقفه‌‌ی تونیو در ژرفای موسیقی و تاریخ، و تلاش وسواس‌گونه‌اش برای نگارش کتابی که روایتگر این رؤیا باشد، او را به ورطه‌ای بس پیش‌بینی‌ناپذیر می‌کشاند، به نقطه‌ای که بازگشت از آن میسر نیست.

اندرو، در جست و جوی آرامش و فرار از هیاهوی خسته‌کننده زندگی شهری به سواحل دنج و رؤیایی جنوب ایتالیا پناه می‌برد. سفر او که تنها به قصد استراحتی کوتاه آغاز شده بود با دیدار کلودیو ماهیگیری خردمند و آگاه، مسیری دیگر می‌گیرد....

.سبک نوشتاری پری روس بین رئالیسم جادویی و سورئالیسم است.او با تلفیق عناصر واقع گرایانه و خیال انگیز . دنیایی عجیب و غریب خلق می کند که

(شعر فارسی)

(داستان های فارسی)

داستان‌هایی که سامبرا می‌نویسد کوتاه و کم حجم‌اند. شیوه داستان‌نویسی او هم همین گونه است، موجز اما صریح‌. ایده را یک راست روی کاغذ سرازیر می‌کند و حالا وظیفه خواننده است که سهمش را از این کلام موجز بردارد یا برندارد. این ویژگی در نثر او نیز بازتاب دارد. گویی خواننده رو به رویش نشسته باشد و با هم مشغول گپ و گفت باشند، بدون زبان بازی شبیه آنچه که در زبان زندگی روزمره جریان دارد.