ارسطو، اولین کسی است که دربارهی شعر و هنر رسالهای جداگانه نوشت و در آن اعتراضات افلاطون را، بیآنکه نام او را بیاورد یک به یک پاسخ داد. بعضی از محققان معتقدند که مقصود ارسطو از نگارش این رساله تنها رد عقاید افلاطون دربارهی شعر و هنر است، لکن باید دانست که فیلسوف باریکبینی چون ارسطو، که همهی کوشش خود را در تحلیل فعالیتهای ذهن آدمی و در تنظیم و تبویب علوم و معارف عصر خویش به کار بسته بود، شک نیست که شعر و هنر را نیز، که از عالیترین جلوههای ذوق و روح انسانی است و تا زمان وی به پایهای بس بزرگ رسیده بود، نادیده نمیتوانست گرفت.
در این مجموعه پنج نمایشنامه را که بیگمان در شمار بزرگترین دستاوردهای ائوریپیدس است، گرد آوردهایم. هریک از این نمایشنامهها جنبهای از تفکر و دغدغههای انسانی این شاعر بزرگ را به ما نشان میدهد و در همهی آنها با شاعری آشنا میشویم که زبان شعر را تا اوجی دستنیافتنی تعالی بخشیده است.
کتاب دیوگنس لائرتیوس مهمترین میراث مکتوبی است که در شرح احوال، آرا و آثار فیلسوفان بزرگ دوران باستان، برای خوانندگان امروزی به جا مانده است. به جرأت میتوان گفت در تاریخ فلسفه این اثر جایگاهی چنان بیبدیل دارد که هرگونه تحقیق و تأمل در سرآغاز تفکر فلسفی بشر بدون آشنایی با این مرجع کمابیش ممکن نیست....