هستی و زمان در سال ۱۹۲۷ منتشر و به سرعت یکی از برجستهترین و بحث برانگیزترین متون فلسفی قرن بیستم شد. این اثر نقطهی تلاقی جریانهای فکری مختلف و مهمی در ابتدای قرن بیستم است از جمله پدیدارشناسی، اگزیستانسیالیسم، مدرسی گرایی جدید و هرمنوتیک هستی و زمان هم چنین، به تعبیر یکی از پژوهش گران نقطهی جدایی فلسفهی قارهای و فلسفهی به اصطلاح تحلیلی است نقطهی کانونی بسیاری از جذابترین و پیوستهترین مباحث فلسفی قرن اخیر.
این کتاب بر تلاش آگاهانه برای گیر نیفتادن در دام سوگیریهای شناختی تأکید میکند. البته باید بدانیم به دلیل ماهیت تکاملی سوگیریهای شناختی، گرفتار شدن در دام اغلب آنها، اجتناب ناپذیر است. پس اگر شما هم مشتاق هستید تا با سوگیریهای شناختی خود آشنا شوید، این کتاب انتخاب خوبی برای شما خواهد بود.