«پس هیچ‌کاری نمیشه برای تغییر زمان حال انجام داد؟» مونجی کادوکورا با کنجکاوی سرش را کج کرد و یک گلبرگ شکوفه‌ی گیلاس از لابه‌لای موهای خاکستری‌اش روی زمین افتاد. زیر نور کم لامپ‌های حبابدار که تنها نور کافه بود، صورتش را تقریبا به دفترچه یادداشتش چسبانده بود و به آن نگاه می‌کرد.

توشیکازو کاواگوچی با روایتی گرم و زیبا به این موضوع می‌پردازد که رها نکردن گذشته چگونه آینده را متأثر می‌کند و از خواننده می‌پرسد: اگر هیچ چیز زمان حال را تغییر ندهد، باز هم حاضری به گذشته سفر کنی؟

توشیکازو کاواگوچی با روایتی گرم و زیبا به این موضوع می‌پردازد که رها نکردن گذشته چگونه آینده را متأثر می‌کند و از خواننده می‌پرسد: اگر هیچ چیز زمان حال را تغییر ندهد باز هم حاضری به گذشته سفر کنی؟

در "پیش از آنکه مهربانی از خاطرمان برود"، پنجمین اثر پر احساس و دلنشین نوشیکازو کاواگوچی، مهمانان جدید کافه می‌خواهند به گذشته باز گردند تا آرامش و تسکین یابند و بتوانند به استقبال آینده‌ای زیبا بروند.

ویجی پراشاد می‌گوید "گلوله‌های واشینگتن" درباره‌ی گلوله‌ها است؛ گلوله‌هایی که روندهای دموکراتیک را ترور کردند، انقلاب‌ها را ترور کردند، امید را ترور کردند...

گرَیدی به همسرش، اَبی، زنگ می‌زند تا خبر هیجان‌انگیزی را با او به اشتراک بگذارد. اما آنچه که در ادامه اتفاق می‌افتد، نه تنها تمام شادی و هیجان او را از بین می‌برد بلکه او را در دنیای تاریکی از ابهام و بی‌خبری قرار می‌دهد....