این کتاب حکایت‌گر کوشش‌های مؤلف در جهت فهم فلسفه و مسائل فلسفه در سپهر خودآگاهی سوبژه و دازاین ایرانی در عالم اسلام و در یکی از بحرانی‌ترین مناطق جهان در سده اخیر است.

کوزه‌ی هزار دُرنا سرگذشت پسر یتیمی به‌نام سه‌گوش است که در فقط مطلق در روستایی زندگی می‌کند. سه‌گوش عاشق سفالگری‌ست و آرزو دارد روزی پیش او کارآموزی کند...

این‌کتاب به اتکای یافته‌های روان‌کاوانه و آموزه‌های عارفانه، بخش عمده‌ای از انگاره‌ها و پیش‌فرض‌های ناهشیارانه‌ی ما را نسبت به دو مقوله‌ی مهم «یادگیری» و « فراموشی‌» آن‌چنان دچار فروپاشی و جاگردانی بنیادی می‌کند که با حیرتی تکان‌دهنده درمی‌یابیم‌ که ‌گویا تنها راه یادگیری پایدار چیزها، فراموش‌کردن عمیق آنها‌، و یگانه طریق فراموشی ‌شدید چیزها، یادآوری عمیق آنهاست.

رومینا، دختری باهوش و بااستعداد که قبل از امتحان المپیاد می‌فهمد سرطان دارد، به دنبال علاقه‌اش، یعنی نجوم، سرنوشت دیگری را برای خود رقم می‌زند...

توشیکازو کاواگوچی در این کتاب زیبا و تأثیرگذار سؤال می‌کند که اگر می‌توانستی فقط یک بار به گذشته برگردی دوست داشتی چه کسی را ملاقات کنی؟

«پس هیچ‌کاری نمیشه برای تغییر زمان حال انجام داد؟» مونجی کادوکورا با کنجکاوی سرش را کج کرد و یک گلبرگ شکوفه‌ی گیلاس از لابه‌لای موهای خاکستری‌اش روی زمین افتاد. زیر نور کم لامپ‌های حبابدار که تنها نور کافه بود، صورتش را تقریبا به دفترچه یادداشتش چسبانده بود و به آن نگاه می‌کرد.