معمولاً عشق را به شعر درمی‌آورند و با گل و بلبل می‌آرایند، اما ما روس‌ها عشقمان را با پرسش‌های حیاتی زینت می‌دهیم، و از میان آنها هم بی‌رنگ ‌و بوترین را انتخاب می‌کنیم.

داستان های این مجموعه، کاوشی در جنبه های گوناگون زندگی در روسیه از سال 1937 تا اکنون هستند—از «چچن» تا «سیبری» و از اردوگاه های کار اجباری تا چمنزارهای کوهستان.

تسلی‌دهندگان اولین و شاید مهم‌ترین اثر موریل اسپارک است. اِولین وو آن را «بسیار اصیل و بدیع» خوانده بود و گراهام گرین «یکی از انگشت‌شمار رمان‌اول‌های حقیقتاً اصیل که تا سال‌ها خوانده خواهد شد.

ترلس، یکی از این سه نوجوان است که پریشان‌احوالی و آشفتگی‌هایش، ورای دو دست دیگرش، یادآور میل‌ورزی‌های سرشار از شدت شخصیت‌های ساد و درعین‌حال روان زخمی و رنجور مردان و زنان داستایفسکی است...

ناهنجاری تردیدها و هراس‌های وجودیِ انسان و ذهن او را در مواجهه با وقایع و پدیده‌های غریب و ناآشنا می‌کاود.

در شهری با میله‌های آهنی، هیچ‌کس نه انتقادی به زبان می‌آورد و در آن انتقادی شنیده می‌شود.