خوبیِ در معرض انقراض بودن این است که هنوز خود انقراض نیست...

دو دوست که یکی در هشتاد سالگی دلباخته­ زنی جوان شده و دیگری در زندگی شخصی ­اش هراس­هایی خاص دارد...

اما من چه دارم؟ چیزهایی که می شنوم و چیزهایی که می گویم، همین

در زمانی که باید سر و کله ی خورشید پیدا می شد، آسمان را ابر قرمز رنگ عجیبی مثل دود یا خاکستر داغ، پوشانده بود....

(داستان‌های برزیلی، قرن 20)

در عوض این خانواده هم هست که ساعت های حکومت نظامی را به بازی متروپولیس می گذراند.