اگر چشمانت را بگشایی شب دروازه های خزه اش را باز می گشاید

من به تو می گویم تا آخرین پشیزی را که داری نپردازی از آن جا بیرون نخواهی آمد.

(داستان‌های برزیلی)

لمس دستان من پرده‌های هستی تو را می‌گشاید غایت عریانی را بر تو می‌پوشاند

نمی‌خواهم فراموش کنم کیستم و چرا به این‌جا آمده‌ام. نمی‌خواهم با حرف‌های زیبا، با سرودهای روحانی، مرا خواب کنند. نمی‌خواهم احساسات خوب به من عاریه بدهند. من مهربان نیستم. من دیوم، همین و بس.

وگا استاد دانشگاهی است که پس از هجده سال دوری از وطن و زندگی در مونترئال کانادا برای تشییع جنازه‌ی مادرش به ال سالوادور برگشته