کتاب آغازین تئاتر مدرن شقاوت و همزادش

ارتباط بین تئاتر قساوت شقاوت اثر آنتونن آرتو و درام عصر شکسپیر بسیار ملموس تر از آن چیزی است که تصور میشود. این کتاب به تأثیر مستقیم درام مدرن اولیه و زمینه های فرهنگی گسترده ی نمایشهای اجرایی بر نظریه آرتو و معنا و مفهوم تئاتر قساوت شقاوت می پردازد. آنچه که آرتو در تئاتر خود ترویج کرد اجرای جذاب و باشکوهی بود که طبق فرهنگ پیش میرفت او با ایده ی فرهنگ به عنوان مترادفی پیچیده و ظریف مخالف بود و خود را از عناصر ناخوشایند زندگی نظیر جنون بیماری و مرگ جدا دانست. بدین ترتیب تئاتر او کمتر بر زبان ثابت رشد شخصیتی یا کاوش در راستای روان شناختی توجه داشت و بیشتر بر نمود واقعی زندگی و آن گونه که در هر لحظه از زمان جریان دارد متمرکز بود تئاتر قساوت شقاوت آرتو با پیاده سازی متن در راستای افزودن زبان فیزیکی و ژست بینش جدیدی در مورد تئاتر کلاسیک رنسانس و مدرن را مطرح میسازد. به عقیده ی او تئاتر باید به شکلی درونی صادقانه و وحشیانه تجربه شود. هیچ کس قرار نیست عملکردی را به حال خودش رها سازد.

ویلیام شکسپیر (William Shakespeare؛ ۲۶ آوریل ۱۵۶۴ – ۲۳ آوریل ۱۶۱۶) نمایشنامه‌نویس، شاعر و بازیگر انگلیسی بود. او را معمولاً شاعر ملی انگلیس می‌دانند و بسیاری وی را بزرگ‌ترین نویسنده در زبان انگلیسی و بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویس جهان دانسته‌اند. «سخن‌سرای آون» (به انگلیسی: Bard of Avon) یا به اختصار «سخن‌سرا» (به انگلیسی: The Bard) لقبی است که به خاطر محل تولدش در آون واقع در استراتفورد انگلیس به وی داده‌اند. آثار باقی‌مانده از او در کنار همکاری‌ها شامل حداقل ۳۹ نمایشنامه، ۱۵۴ غزلواره و دو شعر روایی طولانی است. نمایشنامه‌های او به هر زبان زندهٔ مطرحی ترجمه شده است و به مراتب بیشتر از آثار نمایشنامه‌نویسان دیگر اجرا می‌شود. می‌توان گفت شکسپیر تأثیرگذارترین نویسنده در زبان انگلیسی است و آثار او همچنان مورد مطالعه و تفسیر مجدد قرار می‌گیرند.

شکسپیر در استراتفورد، واریک‌شر متولد و بزرگ شد. وی در ۱۸ سالگی با ان هتوی ازدواج کرد و صاحب سه فرزند شد: سوزانا هال و دوقلوهای همنت و جودث کواینی. حدوداً بین سال‌های ۱۵۸۵ و ۱۵۹۲، وی فعالیت حرفه‌ای موفق خود را در لندن به عنوان بازیگر، نویسنده و مالک بخشی از یک شرکت بازیگری به نام مردان لرد چمبرلین، که بعداً به عنوان مردان پادشاه شناخته شد، آغاز کرد. به نظر می‌رسد در ۴۹ سالگی (حدود سال ۱۶۱۳) در استراتفورد بازنشسته شده، جایی که سه سال بعد درگذشت. کمتر سوابقی از زندگی خصوصی شکسپیر باقی مانده است. این مسئله گمانه‌زنی‌هایی قابل توجه در مورد مواردی مانند ظاهر فیزیکی، گرایش جنسی، اعتقادات مذهبی و اینکه آیا آثار منتسب به وی توسط دیگران نوشته شده به وجود آورده است.

شکسپیر بیشتر آثار شناخته شده خود را بین سال‌های ۱۵۸۹ و ۱۶۱۳ تولید کرده است. وی سپس تا سال ۱۶۰۸ غالباً تراژدی‌هایی نوشت، از جمله هملت، رومئو و ژولیت، اتلو، شاه لیر و مکبث که همگی از بهترین آثار به زبان انگلیسی محسوب می‌شدند. وی در آخرین مرحله زندگی خود، تراژیکمدی (که به آن عاشقانه‌ها نیز می‌گویند) نوشت و با نمایشنامه‌نویسان دیگر همکاری کرد.

بسیاری از نمایشنامه‌های شکسپیر در دوره‌های مختلف کیفیت و دقت در طول زندگی وی منتشر شده است. با این حال، در سال ۱۶۲۳، دو هم بازیگر و دوستان شکسپیر، جان همینگز و هنری کاندل، متن قطعی‌تری را منتشر کردند که به عنوان اولین برگه، نسخه جمع‌آوری شده پس از مرگ از آثار نمایشی شکسپیر که شامل همه نمایشنامه‌های وی به جز دوتای آنها بود، منتشر شد. بخش آغازین این کتاب با شعری از بن جانسون مزین شد که در آن جانسون از قول معروف شکسپیر «نه از یک دوره بلکه برای همه دوران» استقبال کرد.