«پرسش بکمن راجرز «چرا؟»ی اگزیستانسیال نیست، بلکه «چگونه؟» است: چگونه میتوان ادامه داد درحالیکه ظاهراً هیچچیز به زندگی روزمره پایبندمان نمیکند؟ چگونه میتوان وجود داشت درحالیکه معاش اولیه تأمین نمیشود؟ چگونه اجتماع با وجود بیاعتنایی همیشگی به بغرنجترین زندگیها ممکن میشود؟»