احساسات ما شبیه آب رودخانهای است که همیشه روان است. ما از وقتی که به دنیا میآییم چیزهایی بسیاری را در این رودخانه پاک و شفاف میاندازیم. اما هر اندوه و هر نگرانی و هر ناراحتی، آب این رود را کمی کدر و تیره میکند.
در بازار پر فسون و فریبای دنیای جدید که آموزش فن بیان آمیخته به روشها و شیوههای سوداگرایانه و سودمحورانه است، آیا میتوان به شکوه سخنوری به شیوه هنر ناب ادب و حکمت دیر پای ایرانی دست یافت؟