کتاب گفت و گو با کوبریک

 او به دقیق بودن و وسواس برای نمایش جزئیات دقیق در فیلم‌هایش معروف بود. روش فیلمسازی او کند و طولانی بوده، تا آنجا که گاهی میان دو فیلم او سال‌ها وقفه می‌افتاد. کوبریک در طول ۴۸ سال فعالیت تنها ۱۳ فیلم بلند ساخت. او یکی از معدود کارگردان‌های کمال‌گرا در تاریخ سینما بود. او شخصیتی منزوی داشت و اکثر اوقاتش را در استودیو و یا دفترش در خانه، می‌‌گذراند و معمولا درخواست‌‌های مصاحبه را رد می‌‌کرد.
کوبریک در گفت‌وگوهایش در این کتاب از پیشینه و زندگی شخصی‌ خودش کمتر سخن می‌گوید. اما در گفت‌وگو با این مصاحبه‌کنندگان، به‌تنهایی دوران کودکی و گذراندن دوران جوانی‌اش در سالن‌های کوچک غار مانند نمایش فیلم برانکس نیویورک اشاره می‌کند. کوبریک می‌گوید تماشای شمار زیادی از فیلم‌های میان‌مایه هالیوودی او را متقاعد کرده بود که هر چه بسازد، مطمئنا از آن‌چه می‌بیند، بهتر خواهد بود. او از کودکی شیفته هنر سینما می‌شود و هنگامی هم ‌که کارگردان می‌شود همچنان سینما در نظرش همان هنر شورانگیز دوران کودکی است نه یک حرفه. مصاحبه‌کنندگانی که تیزبینی بیشتری داشتند در همان سال‌های آغاز فعالیت کوبریک تأکید کرده‌اند که کوبریک از همان ابتدا تخیلات جذابی را به نمایش گذاشته که هالیوود پس از بازنشستگی اورسن ولز هرگز شاهد آن نبوده است.