کتاب گال…گال…گالری (مروری بر رویدادهای هنرهای تجسمی ایران) منتخب مقالههای کریم امامی در دههی ۴۰ شمسی است که به زبان انگلیسی در روزنامهی کیهان اینترنشنال به چاپ رسیدهاند. برگردان این مقالات به فارسی را مهران مهاجر انجام داده است.
کریم امامی مترجم، ویراستار، فرهنگنگار و همچنین از پیشگامان نقد هنری در ایران بود. در سال ۱۳۴۱ او نام مکتب سقاخانه را بر این جریان پیشگام هنری نهاد. امامی در آن دوران میکوشید تا مهمترین اتفاقات فرهنگی هنری روز را پوشش دهد. در آن زمان نقد آثار هنری، آن هم آثار معاصر بهندرت دیده میشد و در حقیقت بهجرئت میتوان گفت مقالههای کریم امامی آغازی بر آشنایی خوانندگان با نقد هنری نوین با نثری روان و قابلفهم بوده است. بسیاری از هنرمندانی که نامشان در این مقالات آمده، یا برای اولین بار معرفی شدهاند یا جوانانی در آغاز راهشان بودهاند. تعدادی از آنان در حال حاضر در حرفهی خود سرآمد هستند و برخی حتی در سطح بینالمللی شهرت دارند. نوشتههای کوتاهی که در این کتاب موجود است، نگاهی چندوجهی به هنر دارند و دارای چندین ویژگی برجستهاند. کریم امامی موشکافانه و باریکبینانه سویههایی معنادار از جریانهای هنری و کار هنرمندان را به خوانندگان نشان میدهد. او به رابطهی میان تکوین آثار هنری و اقتصاد هنری اشاره میکند و از ضرورت وجود نهادهای هنری و نقش آنها سخن میگوید. او به نحوهی نمایش و عرضهی آثار و بعد به خودِ کارها میپردازد.
بریدهای از متن کتاب:
بیش از یک سال است که شهرهای دوقلوی مینیاپولیس و سنتپل در مینهسوتا ـ منطقهای که به «ایالت دههزار دریاچه» و «آبهای آبی آسمانی» مشهور است ـ اقامتگاه دو هنرمند برجستهی ایرانی شده است. این دو هنرمند علیرغم زمستانهای سرد مینهسوتا بسیار موفق جلوه کردهاند.
ایرانیان دوستدار هنر مدرن حتماً با نام پرویز تناولی و مارکو گریگوریان بهخوبی آشنا هستند. مجسمههای جسورانه و خلاقانهی تناولی در بیشتر نمایشگاههای گروهی، بزرگترین آثار عرضهشده بودهاند، و نقاشیهای «اکسپرسیونیستی» گریگوریان، از نخستین بیینال تهران در حدود هشت سال پیش تا امروز، اینسو و آنسو دیده شدهاند. مارکو خودش در برگزاری بیینال نخست همکاری کرد، و با نقاشیهایش در بیینال نشان طلا را برد. تناولی هم در بیینال دوم جایزهی اول را برد.