اگر بتوانیم بپذیریم که «مدیریت زمان، آنگونه که آن را می شناسیم، با شکستی مفتضحانه مواجه شده»، آنوقت قادر خواهیم بود از موفقیت هایی لذت ببریم که رسیدن به آن ها در زمان محدودی که داریم، امکان پذیر است. نویسنده در پاسخ به این سوال که چرا ما تا این اندازه نگران بهره وری و استفاده کارآمدتر از زمان هستیم، توضیح می دهد چون این کار به ما کمک می کند احساس کنیم که کنترل کامل زندگیمان را در اختیار داریم. اما راه هایی برای تغییر این شرایط وجود دارد: پذیرش و مشخص کردن محدودیت ها، ارجحیت بخشیدن به مهم ترین فعالیت ها در زندگیمان، و پذیرفتن «حقیقت در مورد زمان محدود خود» از طریق محدود کردن وظایف.