شبث یک جنگجوی نامتعادل بود. یک بار مسلمان میشد یک بار مرتد. یک بار همراه امام علی بود و یک بار همراه دشمنانش. یک بار در صف یزید قرار میگرفت و یک بار در صف مقابل یزید. او برای امام حسین نامه نوشت که به کوفه بیاید تا همراهی اش کند، اما خودش از جمله آدمهای کوفی بود که به جنگ امام در کربلا رفت. شبث هیچگاه به راه درست نرفت و حرف درست نزد. او نشانی راه خدا را بلد نبود. اگر هم در میان مسلمانان حضور مییافت از سر حقه و نیرنگ یا به دنبال اسم و پول و شهرت بود. هیچکس نمیدانست شبث چه جور آدمی است و دنبال چه چیزی است؟ او برای خودش مسجد ساخته بود. مسجدی که به جای تکرار اسم خدا، دنبال نام شیطان بود.