هدف اصلی این کتاب، اصول دراماتورژی، جایگاه متن در دراماتورژی معاصر و رابطهی میان متن و اجرا در تولیدات تئاتریکال متأخر است که از مقالهی هانس تیس لمان با عنوان «از لوگوس تا منظره: متن در دراماتورژی معاصر» (1997) برداشت شده که آن را در این کتاب میخوانید. نظریهی تئاتر پُستدراماتیک لمان، بهقول ماروین کارلسن، مهمترین و تأثیرگذارترین نظریهی تئاتر معاصر است؛ اما هدف فرعی این کتاب، شناخت تئاتر و اجرای پستدراماتیک است که بهشدت به فرم دراماتیک متعارف یورش میبرد و تحتتأثیر آوانگاردیسم و تئاتر ابزورد قرار دارد. کتاب حاضر مجموعهای از مقالات و گفتوگوهای مهم از نظریهپردازان نمایشنامهنویسان و کارگردانان کلیدی است که عبارتاند از: فیلیپ ب. زاریلی، اریکا فیشر لیشته، پاتریس پاوی، ماروین کارلسن، یان کات، مارتین اسلین، رابرت ویلسن، هَینر مولر، ساموئل بکت، هارولد پینتر، سارا کین، مارتین کریمپ، کیتی میچل، کَریل چرچیل، دیوید بارنِت، اَلِکس سیرز، پیتر اشتاین، اوژن یونسکو، پیتر هال و…