سام: من اون شخصیت رو دوست داشتم. نوشتههای تو خیلی کُندن اون داستان پستمدرنیستیت در مورد اون مُلحده که هشتاد سال توی یه اتاق خالی، بیکه تکون بخوره، تنها مینشست چونکه میخواست زندگیش آهسته بگذره… خوابم بُرد.
خاخام: امروزه بسی باب است انسانها الحاد را ستایش کنند، اما دمی که در بستر مرگند کشیشی میطلبند تا آرامششان دهد یا اومانیستی سکولار و فریادزنان که، «داره درد میکشه، داره درد میکشه، دستگاهش رو قطع کنید»؟
جری: آهان متوجهام، خاخام… منظورت اینه میتونی کمکم کنی؟
خاخام: بنده خیر… تنها خدا قادر است کمکت کند. تمام آنچه بنده میتوانم ختنه است و ترتیبدادن خاکسپاری آبرومندانهات.
وودی آلن (Woody Allen؛ زادهشده با نام آلن استوارت کونیگزبرگ؛ ۳۰ نوامبر ۱۹۳۵) کارگردان فیلم، نویسنده و بازیگر آمریکایی است. او در طول شش دهه دوران حرفهای خود چندین فیلم دریافتکنندهٔ جایزهٔ اسکار ساختهاست. آلن فعالیت حرفهای خود را در دههٔ ۱۹۵۰ با نوشتن برای آثار تلویزیون آغاز کرد و در کنار مل بروکس، کارل راینر، لری گلبرت و نیل سایمون کار کرد. او همچنین چندین کتاب شامل داستانهای کوتاه و نمایشهای طنز برای نیویورکر به چاپ رساندهاست. او اوایل دههٔ ۱۹۶۰ در کنار گرینیچ ویلج، لنی بروس، الین می، مایک نیکولز و جون ریورز در گرینیچ ویلج نمایشهای استندآپ کمدی اجرا کرد. آلن از اواسط تا اواخر دههٔ ۱۹۶۰ سه آلبوم کمدی منتشر کرد که برای یکی از آنها نامزد دریافت جایزهٔ گرمی شد. در سال ۲۰۰۴، کمدی سنترال نام آلن را در فهرست ۱۰۰ استندآپ کمدین بزرگ جهان رتبهبندی کرد، و یک نظرسنجی در بریتانیا، آلن را سومین کمدین بزرگ معرفی کرد.