-همان طور که گفتم شعر لحظه یی بیش نیست. اما لحظه یی که در ذرات خود ابدی است و ابدیت پایان ندارد و اگر منظور شما از این سوال پایان شعر از لحاظ شکل و قالب و ترکیب نظری یا سماعی آن است، به شما چنین پاسخ می دهم که قالب شعر می باید با مضمون آن متناسب باشد. من به اشعار خودم رجوع می کنم و این طور به نظرم می آید که پایان آن ها آغاز مجددی است. تقریبا این طور است که در پایان هر قطعه کلماتی که آن را آغاز کرده اند با ترکیب دیگری تکرار می شوند. بدین گونه لحظه یی که در قالب هر شعر تثبیت می شود، در ابدیتی به گرد خود می تند.