در دهه ۱۷۹۰ رویدادی مهیج و شگرف بر فلسفه تأثیر گذاشت: انقلاب کبیر فرانسه.
این رویداد دورانساز متفکران آلمان را نیز سخت تحتتأثیر قرار داد. آن دسته از فیلسوفان آلمانی که پیشتر چندان دربارهی سیاست ننوشته بودند، دلمشغول پرسشهایی شدند که این انقلاب مطرح کرده بود. تقریبا تمام نوشتههای کانت، فیشته، شیلر، هومبولت، فورستر، یاکوبی، هردر، شلگل، نووالیس و ویلند در اوایل دههی ۱۷۹۰، مستقیم یا غیرمستقیم، مُلهم از همین انقلاب بزرگ بود. روشنگری، انقلاب و رمانتیسم واکنشهای گوناگون و پیچیدهی متفکران آلمانی به انقلاب فرانسه را در طول یک دهه و از خلال بررسی دقیق و خلاقانهی سه سنت لیبرالیسم، محافظهکاری و رمانتیسم دنبال میکند، رویکردهایی که هریک نقشی کلیدی در تحول اندیشهی سیاسی آلمان مدرن در قرن نوزدهم و بیستم بازی کردهاند. کتاب حاضر خاستگاهها و زمینههای این سه سنت را میکاود و تحلیلی از ایدهآلهای سیاسی هرکدام عرضه میکند. ازآنجاکه فلسفهی آلمانی در دهه ۱۷۹۰ عمیقا سیاسی شد، هرگونه مطالعه در مورد آن ناگزیر مطالعه اندیشهی سیاسی در آلمان است.