سر ستیز با آن ندارم، توانش را نیز / برایم شادی است و اندوه. / در چشمانم خیره شود اگر کسی / آن را خواهد دید. / غمگین تر از آنی خواهد شد / که داستانی اندوه زا شنیده است. / می دانم خدایان انسان را / بدل به شیء می کنند، بی آنکه روح را از او بگیرند. / تو نیز بدل به سنگی شده ای در درون من / تا اندوه را جاودانه ساز