نادین گردیمر بیشک یکی از برجهای بلند ادبیات جهان است. او نمونهای متعالی و مثالزدنی از نوعی تفکر بود که رسالتهایش امروز دیگر زیر آماج حملات ادبیات سطحینگر و عامهپسند در جهان ِبیآرمان قرن بیستویکم رفتهرفته به دست فراموشی سپرده شدهاند. تفکری که میگفت یک نویسنده میتواند زبان گویای زمانۀ خود باشد، اینکه یک نویسنده میتواند و باید سخنگوی یک مبارزه و آزمونگر حقایق اخلاقی و روانی جامعه انسانی باشد. او مبارزی همیشگی و خستگیناپذیر علیه تبعیض نژادی و حکومت نژادپرست آفریقای جنوبی بود که همچون شوالیههای افسانهای با سخنرانیهای جسورانه، مصاحبهها و نوشتههایش و نیز ترتیبدادن راهپیماییها و تظاهرات ضدآپارتاید پرجم مقاومت اجتماعی را تا آخرین لحظۀ نبرد در دست گرفته و به اهتزاز درآورده بود. او از آن دسته روشنفکرانی بود که طعم هرگونه محکومیت و توهین و سرزنش را به جان خرید اما بر سر عقیدۀ خود ماند و با وجود ممنوعیت چاپ و انتشار آثارش از سوی حکومت آپارتاید آفریقای جنوبی باز هم حاضر نشد به تبعید خودخواسته و جلای وطن تن در دهد.