کتاب تتبّعات ناداستانی به قلم مونتنی است. این کتاب را احمد سمیعی (گیلانی) به فارسی ترجمه کرده است. میشل دو مونتنی از بارزترین فیلسوفان و نویسندگان دوران رنسانس قرن شانزدهم فرانسه است که در تثبیت مقاله بهعنوان یک ژانر ادبی نقش بسیار مهمی ایفا کرد. بعدها عنوان لرد مونتنی را به او دادند. مقالات مونتنی انقلابی در ادبیات ایجاد کرد و روی نویسندگان نامآشنای بسیاری تأثیر مستقیم گذاشت. از میان آنان میتوان به ژان ژاک روسو، فرانسیس بیکن، ویرجینیا وولف، ایزاک آسیموف و کارل مارکس اشاره کرد.
مونتنی در خانوادهای متمول متولد شد. پدر او به همراه یکی از دوستانش که به مکتب اومانیسم پایبند بود، برنامهی آموزشی مخصوصی را طراحی کرد و پسرش را طبق آن آموزش داد. مونتنی لاتین را بهعنوان زبان اولش فراگرفت. او از فیلسوفان و نویسندگان دوران کلاسیک یونان تأثیر پذیرفت و از آموختههای خود در مقالاتش استفاده کرد. مونتنی معمولاً از اتفاقات پیرامونش الهام میگرفت و از ایدههایش با نظرات فلاسفهی یونانی دفاع میکرد. مقالات و انشاهای او دربارهی موضوعات مختلفی نوشته شدهاند. این موضوعات معمولاً با زندگی انسانی ارتباط دارند. برای مثال مونتنی در طول زندگیاش با زنان مختلفی ازدواج کرد. او عقیده داشت که کانون خانواده برای پرورش فرزندان ضروری است؛ اما احساسات شدید و سوزان را نفی میکرد و آن را مخالف طبیعت آزاد انسان میدانست. او این موضوع را بهتفصیل در مقالاتش شرح داده است. گوستاو فلوبر، از بزرگترین رماننویسان فرانسه، همواره به دیگران توصیه میکرد که کتابهای مونتنی را نه برای فخرفروشی و توهم دانستن، بلکه برای یادگرفتن راه و چاه زندگی بادقت بخوانند. آثار مونتنی به ژانر مقاله رسمیت بخشید و ادبیات جهان را مدیون خود کرد. کتاب تتبّعات گزیدهای از مقالات این نویسندهی توانای فرانسوی است که تصویری شفاف از انسان خردمند دوران رنسانس ترسیم میکند.