برف در تابستان اندیشههای انسانی پر از درد، رنج، تنهایی، و شادکامی است که در اثر پرورش بهوشیاری و نظارهگری خود و زندگی، درکی بس ساده و عمیق یافته است. اندیشههای این کتاب محصول بهوشیاری وی در فرهنگی متفاوت از ما است، اما درکی انسانی و خواندنی دارد. واگویی خردی است که با بهوشیاری هر انسانی در زمان و مکانی متفاوت قرابت دارد.
گزیدهگوییهایی موضوع محور است و گاه چنان ساده مینمایند که ارزش برخی از آنها را تنها ذهنی مییابد که بهوش است و از رویدادهای سادۀ زندگی در اثر پیچیدگیهای غامض واکنشهای ذهنی بهسادگی گذر نمی کند. ذهنی که ساده را با سطحی مشتبه نمی کند و بهجای تیز کردن جریان اندیشه، در تکاپوی تیزی و تداوم نظارهگری و پرورش بهوشیاری است.
از این رو نیازی به مطالعۀ کتاب از آغاز تا انتها نیست، زیرا زنجیرهای از اندیشههای مستدل و مستند در آن یافت نمیشود. میشود هر صفحۀ آن را باز کرد و خواند و سادگی، عمق، و خردمندی تأملات انسانی با مسائل انسانی را در سایۀ حفظ و تداوم بهوشیاریاش مشاهده کرد.