در مورد نقال این داستان ابهام وجود دارد، احمد نقیب الممالک یا محمدعلی نقیب الممالک نقالی این داستان به هر دوی این افراد منسوب است. این داستان را نقیب الممالک، قصه گوی ناصرالدین شاه قاجار برای وی می گفت و در این هنگام فخرالدوله، دختر ناصرالدین شاه پشت در نیمه باز اتاق خواجه سرایان می نشست و ماجراها را بادقت مکتوب می کرد و برای آن ها نقاشی می کشید.[۱] داستان امیر ارسلان اینگونه برجا مانده است...