پدرو پارامو داستانی است درباره تلاش جسمی و روحی یک «کاسیکه» (لقب رئیس خانواده در برخی از نواحی آمریکای لاتین که پیشینه‌اش به دوران ماقبل کریستف کلمب می‌رسد)...

در طول همین چند ساعتی که از بیمارستان برگشته بود، این سومین‌بار بود که کتاب آن زن را باز می‌کرد و یادداشت کوتاه صفحه‌ی اول کتاب را می‌خواند...

اولریکا و هشت داستان دیگر نُه داستان کوتاه از خورخه لوئیس بورخس را دربرمی‌گیرد...

داستان دربارۀ دختری گوشه‌گیر، تنها و بی‌رفیق است. پدرش کشیش است و دختر، ایوت، از زندگی خود بیزار است. زندگی یک‌نواخت و بی‌روح، در روستایی خواب‌برده و بی‌هیجان، با آدم‌هایی تکراری و محافظه‌کار. دختر می‌داند این تمام زندگی نیست. او می‌داند باید چیزی باشد که اعماق روحش را به آتش بکشد و شوق زندگی را در جانش جاری سازد. دختر با یک مرد کولی – آزاد و رها و دل‌فریب – آشنا می‌شود، به فکر فرار هم می‌افتد. اما سؤال اینجاست: آیا دختر می‌تواند ترس‌های خانوادگی و قراردادهای تنگ‌نظرانۀ اجتماعی را پشت‌سر بگذارد و ذاتِ نابِ زندگی‌اش را دنبال کند؟

داستان این رمان برای انسان‌هایی است که از قلب خود پیروی می‌کنند؛ برای افرادی که از انجام موفقیت‌آمیز کاری، حتی اگر آن کار فقط برای خودشان باشد، لذت فراوانی می‌برند...

دوباره تفنگش را برداشت و جست‌وجو برای پیداکردن روباه را از سر گرفت، چون جانور به صورتش زل زده بود و نگاه هوشیارش از ذهن مارچ پاک نمی‌شد. بیشتر از آنکه به فکر روباه باشد،‌ مسحورش شده بود...

حیوانات خارج، از خوک به آدم و از آدم به خوک و باز از خوک به آدم نگاه کردند ولی دیگر امکان نداشت که یکی را از دیگری تشخیص دهند