من که فرزندخوانده بودم، نادانسته در هیأت کودکی متولد می شدم که خون آلود و حیرت زده از آن شب تاریک بیرون می آید

بی پروا در اتاق پیشخدمت را باز کرد و ....

می اندیشم_ این اخرین زمان من است_ می خورم این خرمالو را.

داستانی از زندگی یک خانواده، که بیماری مادرشان آن ها را دور هم جمع می کند

از من نخواه که دوستت نداشته باشم عشق اگر بمیرد زندگی بال هایش را می گشاید و می پرد چنان پرنده ای که ناگهان بهراسد

در زمانی که باید سر و کله ی خورشید پیدا می شد، آسمان را ابر قرمز رنگ عجیبی مثل دود یا خاکستر داغ، پوشانده بود....

.شاید اگر آینده وجودی عینی و علی حده داشت، مانند چیزی که می شد، با ذهنی بهتر تشخیصش داد گذشته چنین فریبا نبود

همیشه یک نفر هست که روز آدم را خراب کند

خیلی ممنون ولی من الان توی مود سفید پوست ها نیستم....