کتاب «پسلرزهها» نوشتهی نادیا اووسو، روایتی صمیمانه، دردمند و ژرف از شکلگیری هویت در میان تلاطمهای خانوادگی، نژادی و فرهنگی است. این اثر در قالب سرگذشتنامهای مدرن، به بازخوانی زخمهایی میپردازد که از دل طلاق، مهاجرت، نژاد، ریشهگمگشتگی و اضطرابهای وجودی بر جان نویسنده افتادهاند.
اووسو، زادهی مادری ارمنی-آمریکایی و پدری اهل غناست. اما داستان تنها در این چند واژه نمیگنجد. او کودکی خود را میان قارهها، خانههای ناپایدار و زبانهای بیشمار گذرانده است. پدر، چهرهای کاریزماتیک و ناپدیدشونده، و مادر، غایب یا گاه بازگشته اما ناآرام، بنیانهای عاطفی زندگی او را لرزان کردهاند. واژهی «پسلرزهها» در عنوان، استعارهایست از زلزلههایی که درونیاند: روانلرزههایی که پس از رویدادهای تلخ همچنان ادامه دارند، گاه حتی تا سالها بعد.
نثر اووسو شاعرانه و درونکاوانه است. او با صداقتی تکاندهنده، از انزوای درونی، بحران هویت، و معنای تعلق مینویسد. اما آنچه کتاب را فراتر از صرف خاطرهنویسی میبرد، پیوند دقیق آن با مفاهیم فرهنگی، نژادی و ساختارهای قدرت است. «پسلرزهها» نهتنها داستان یک زن، که صدای بسیاری از کسانیست که در میان بودن و نبودن، میان شرق و غرب، در جستوجوی صدایی برای خودند.