دنیایی که درک میکنم پیش از ثبت آنها دقیقاً همین شکلاند.
و فقط چند ثانیه برای ثبتشان وقت دارم.
پیغامها و پاسخهای کوچک.
کلمه، رنگ، نور کادر زاویه یا تاریکی ها.
آنها با حضور خود دلیلی بر شناخت به من میدهند.
کلمهها را لقمه و روزیهای کوچک سپید میدانم برای تنها نبودن در ملال و رنج روزمرهی روزگار و گاه پاسخهای فلسفی هستی به هزار پرسش از چیستیام.
تصویرها، تجسم کلمهها هستند که چشمانم در پی دیدنشان نگاهی به پیرامون داشت تا رختی برای کلمهها بیابد.