بن بروکس هم در نوجوانی حسابی خجالتی بوده تا حدی که ترجیح میداده خودش موهایش را کوتاه کند یا یک هفته ی تمام با هیچ کس صحبت نکند و تک وتنها بماند تا اینکه مجبور باشد با دیگران حرف بزند. اما خیلی زود متوجه شد که ساکت بودن نه کار اشتباهی است و نه باعث میشود آدم ها عجیب یا حوصله سربر باشند. اتفاقاً خجالتی بودن میتواند مهارتهای بزرگی مانند گوش دادن مهربانی و شفقت را به آدم یاد بدهد و این چیزی است که باید پذیرفت و به آن افتخار کرد.در این کتاب بن دربارهی برخی از مشهورترین با استعدادترین و باهوش ترین افرادخجالتی مثل چارلز داروین دیوید بویی گرتا تولبرگ رزا پارکس و اما واتسون برايتگفته که از سکوت خاص خود برای دستیابی به چیزهایی شگفت انگیز استفاده کردند.بن راهکارهایی را که به ذهنش میرسیده در اختیار خجالتیها قرار داده تا بتوانند از پس زندگی در این دنیای شلوغ و پر سر و صدا بر بیایند.چراکه قطعاً نه برای دوست داشته شدن و نه برای تأثیرگذار بودن نیازی نیست صدای بلندی داشته باشی.