کتاب "تراژدی و تعالی"، پژوهشی ژرف در یکی از کهنترین و پیچیدهترین ژانرهای ادبیات جهان است. این اثر نهتنها تراژدی را میکاود، بلکه از آن بهعنوان ابزاری برای درک وضعیت انسانی در جهان متغیر و پرتنش امروز بهره میگیرد. خواننده در این کتاب با مفاهیمی چون آزادی، مسئولیت، رنج و آگاهی مواجه میشود؛ مفاهیمی که تراژدی آنها را در قالبهایی نمادین و کوبنده پیش روی او میگذارد. برای هر خوانندهای که به دنبال شناخت بهتر انسان، هنر، و جایگاه خود در جهان است، این کتاب تجربهای تأثیرگذار و فراموشنشدنی خواهد بود.
دیوها، جنیان و پریان، غول ها و اژدهاها، برای ایرانیان، تنها موجودات زیانکار هراس انگیزی نیستند که در اسطوره ها، حماسه ها، افسانه ها و قصه هایشان راه یابند، شوری به پا کنند.
اوج سفر الهی دانته، راهیابی او به بهشت است، اما دریفوس این پایانِ شادمانه را چونان چیزی تراژیک تفسیر میکند و چنان سخن میگوید که گویی شرح مصیبت میدهد. او صراحتا اعلام میکند که پایان کمدی، خندۀ رضایت است، اما ما که این خنده را از منظر نیهیلیسمِ اروپایی مینگریم، آن را نوعی تراژدیِ اشکبار مییابیم...