"میز دو نفره؛ نیویورک" از آدمهایی میگوید که یا در نیویورک زندگی میکنند یا به گونهای از این ابر شهر زیبا، رازآلود و در عین حال بیرحم سر در میآورند. ایمور تولز با طنز خاص خود از منظری منحصر به فرد هر روایت را بیان میکند و با چیره دستی کمنظیرش و پدیدآوردن درون مایههای متفاوت، چرخشهای داستانی نامنتظره و موقعیتهای خلاقانه، شما را غرق در دنیای شخصیتهایی باورپذیر و دوست داشتنی میکند. مهم نیست جواناند با پیرزناند یا مرد ساده و بیریا هستند یا دوز و کلک سوار میکنند، آنقدر جذاب و واقعیاند که دوست دارید در مسیر پرپیچ و خم رخدادها همپا و همراهشان شوید. هرچند تولز از ساختارهای متعارف برای نوشتن بهره میگیرد و داستانهای امروزی خود را به شیوهی کلاسیک بزرگان ادبیات بیان میکند، اما با خلاقیت نابش لحظههایی بسیار جذاب، سرگرمکننده و ژرف پدید میآورد.
در داستانهای تولز نه خبری از توصیفهای دراز ملالآور است و نه رویدادهای بیش از اندازه اندوهناک و تراژیک، انگار به تماشای زندگی واقعی آدمها ایستادهاید. هر چند بخشهایی از زندگی ممکن است تلخ باشند، اما بیگمان خیلی وقتها میتوان به مضحک بودن آن خندید، جدیاش نگرفت و حتی با بهانهای پیش پا افتاده لبخند زد و شاد شد.