داستایفسکی، در پاییز ۱۸۷۴ هنگام کار روی جوان نورسته طرح کلی رمان برادران کارامازوف را در دفترچه‌یادداشت خود چنین ترسیم کرد: دو برادر و یک پدر پیر. برادر بزرگ‌تر نامزدی دارد که برادر کوچک‌تر، پسری روشنفکر و گرفتار رفتارهای برادرش، مخفیانه و به‌شکلی حسادت‌بار به او عشق می‌ورزد، اما

این رمان واپسین اثر و نتیجۀ تمامی آفرینش های ادبی اوست، حال آن که مدت ها پیش از خلق اثر بیش تر فصل های آن با ایده ها و تصاویر گوناگون از داستان‌های فرعی و رویدادهای متنوع در ذهن نویسنده شکل گرفته بود.

روزها می‌گذشتند. کنار رودخانه شن‌ها ظاهر شده بودند و کشتی پروگرِس مانور می‌داد تا رویشان ننشیند. روزنامۀ دْوینا در قاب سیاهی خبر مرگ زودهنگام معلم خوشنویسی را چاپ کرده بود

(ادبیات روسیه)

ولچانیف یقین داشت که چنین گونه‌ای از زن‌ها حقیقتاً وجود دارند، اما همچنین معتقد بود، متناسب با این گونه از زن‌ها، شوهرانی هم هستند که...

وقتی تصاویر مختلف از پیش چشمش می‌گذشت، قلبش از جا کنده می‌شد. درباره او چه می‌گفتند؟

مان دکتر ژیواگو شکست درخشان پاسترناک بود

(سرگذشت نامه نیکالای دوم امپراتور روسیه)

(ادبیات روسیه)