هیچ گاه پایان، پایان نمی پذیرد. در جایی که گویا همه چیز به پایان میرسد دوباره از نقطه ای نامعلوم میلی برای آغاز سر برمیدارد. از دل پایان، آغاز پاجوش میزند و لحظه آغاز نقطه طلیعه آزادی در کردار و گفتار است. به محض انکه ماجرا آغاز میشود تمام مسیر اسیر قواعدی میشود که خود روایت ساخته است. روایتی که بی وقفه ادامه دارد اما نمیتوان نقطه پایانی بر آن گذاشت...