کتاب ماهی نمیر، باش که دریا بیاورم دربردارندۀ مجموعهای از غزلهای معناگرا به قلم پوریا شیرانی است.
بریده ایی از کتاب:
شبیه شادی دیوانگان، غمانگیزم/ گلِ رها شدهای پیش پای پاییزم/ اگرچه عشقْ مرا دستِ عقل داده، ولی/ همیشه با دلِ دیوانهام گلاویزم/ به میخِ مهر و وفا یا به بند دلتنگی/ لباس دلهرهام را کجا بیاویزم؟/ نه میشود که به پای خیال بنشینم/ نه میتوانم از این جای امن برخیزم/ چه قصهایست؟ چرا پیش من که میآیی/ حریص گفتنم و از سکوت لبریزم!؟/ هزار بار به خود گفتهام نمیمانم/ هزار راه خطا رفتهام که بگریزم