از نظر مارکس ما هنگامی آزاد میشویم که بدون انگیزهی ضرورت جسمانی تولید کنیم؛ و همین سرشت است که در نظر مارکس گوهر همگی ما را تشکیل میدهد. ایگلتون، با ذکر این نکته که مارکس بیشتر دغدغهی تفاوت دارد تا برابری، توضیح میدهد که از دید مارکس آزادی مستلزم خلاصی از کار تجاری است، آزادی همانا "نوعی افزونی آفریننده بر آن چیزی است که به لحاظ مادی ضروری است". ایگلتون شرحی کلی در باب ارتباطهای میان تولید، کار و مالکیت عرضه میکند، مفهومهایی که درواقع هستهی اصلی اندیشهی مارکس را تشکیل میدهند. سپس شرحی از اوتوپیای مارکس به دست میدهد: "این اوتوپیا جایی است که در آن کارْ خودکار میشود، به نحوی که لذت از یک هلو یا خشنودی از یک کوارتتِزهی همان اندازه جنبههایی از خودتحققبخشی ما بهشمار میآیند که ساختن سدها یا تولید سریع چوبرختی".