از نظر مارکس ما هنگامی آزاد می‏‌شویم که بدون انگیزه‏‌ی ضرورت جسمانی تولید کنیم؛ و همین سرشت است که در نظر مارکس گوهر همگی ما را تشکیل می‏‌دهد.

شاید بهترین توصیف برای انگیزه ی نهفته در پس نگارش این کتاب تصور آن لحظه ای باشد که منتقدی پشت میزش نشسته و می خواهد به بررسی مضمون یا نویسنده ای بپردازد که ناگهان چند پرسش بر آشوینده گریبان اش را میگیرد مقصود از این بررسی چیست؟

مطالعات انتقادی در باب نمایش شکسپیری

در این کتاب، مکاتب و دیدگاه‌های عمده‌ی کنونی نقد ادبی از قبیل ساخت‌گرایی، ساخت‌شکنی، نظریه‌ی دریافت، نشانه‌شناسی، نظریات متکی بر روان‌کاوی و اصالت زن، و امثال آن‌ها را شناسانده و بررسی می‌شود.

آیا ممکن است آشناترین انتقادهای وارد به کار مارکس همگی اشتباه باشند؟