کتاب لیلیت حوای نخستین (وجوه تاریخی و روان‌ شناختی سویه‌ تاریک زنانه)

هدف این کتاب بازپس‌گیری داستان لیلیت از سایه تفاسیر پدرسالارانه و ارائه دیدگاهی تازه از نقش او در افسانه‌های باغ عدن است. هورویتس لیلیت را نه‌تنها به‌عنوان یک شخصیت شیطانی، بلکه به‌عنوان نمادی از استقلال و قدرت معرفی می‌کند. او با تکیه بر منابع متنوع، از جمله نوشته‌های تلمودی، متون کابالیستی و نظریه‌های فمینیستی، روایتی غنی و پیچیده از اهمیت لیلیت را در بافت باورهای باستانی و تفاسیر مدرن می‌بافد. نویسنده همچنین بررسی می‌کند که چگونه لیلیت در طول زمان درک شده است، از یک اغواگر خطرناک تا زنی که در جست‌وجوی خودمختاری و هویت است. هورویتس به عوامل فرهنگی و تاریخی که این تفاسیر را شکل داده‌اند، می‌پردازد و توضیح می‌دهد که چگونه نگرش‌های اجتماعی نسبت به زنان و نقش‌های آن‌ها بر تصویر لیلیت تأثیر گذاشته است. مبارزه برای هویت و عاملیت در دنیایی که ارزش‌های پدرسالارانه بر آن حاکم است، یکی از موضوعات اصلی «لیلیت: حوای نخستین» است. هورویتس شباهت‌هایی را بین رد تسلیم‌شدن توسط لیلیت و تلاش‌های جنبش فمینیستی معاصر برای برابری ترسیم می‌کند و بر اهمیت درک لیلیت به‌عنوان شخصیتی پیچیده که چالش‌ها و آرزوهای زنان در طول تاریخ را تجسم می‌بخشد، تأکید می‌کند. مفهوم دوگانگی در روایات خلقت نیز موضوع قابل توجه دیگری است. کتاب داستان لیلیت را با داستان حوا مقایسه می‌کند و بحثی ظریف درباره ماهیت روابط، پویایی قدرت و این ایده که معنای زن‌بودن در جامعه‌ای مردمحور چه معنایی دارد، ارائه می‌دهد. هورویتس خوانندگان را تشویق می‌کند تا در مورد پیامدهای این افسانه‌ها بر نقش‌های جنسیتی معاصر و نبرد مداوم برای حقوق زنان تأمل کنند.
«لیلیت: حوای نخستین» یک بررسی جذاب و قابل‌تأمل از شخصیتی است که مدت‌ها در روایت‌های مذهبی و فرهنگی به حاشیه رانده شده است. هورویتس با بازگویی داستان لیلیت، خوانندگان را به تجدید‌نظر در اهمیت تاریخی و نمادین این شخصیت دعوت می‌کند. این کتاب به‌عنوان یادآوری قانع‌کننده‌ای از لزوم به چالش کشیدن روایت‌های سنتی و پذیرش ماهیت چندوجهی تجربیات زنان مطرح می‌شود. از این منظر، لیلیت به‌عنوان نمادی قدرتمند از سرپیچی و توانمندسازی ظاهر می‌شود و نسل جدیدی را الهام می‌بخشد تا داستان‌های خود را بازیابند و هویت خود را اثبات کنند.