کتاب فلسفه و کلام (5) (فلسفه صورتهای سمبلیک 2)

 شکل‌گیری اسطوره نتیجه ضروری و ذاتی زبان است. اگر زبان را به منزله شکل بیرونی اندیشه بشناسیم، اسطوره سایه تاریکی است که زبان بر اندیشه می‌اندازد و تا هنگامی که سخن و اندیشه کاملا بر هم منطبق نباشند که هرگز هم بر هم منطبق نخواهند شد، این سایه تاریک (یعنی اسطوره) ناپدید نخواهد شد. اسطوره در عالیترین معنای خود، قدرتی است که زبان در هر قلمروی از فعالیت فرهنگی بر اندیشه اِعمال می‌کند.