نیگل در این اثر درخشان تا حد امکان نظر شخصی خود را ابراز نکرده و بیشتر سعی در ایجاد پرسشهای صحیح و مواجهه بیواسطۀ مخاطب با مفاهیم داشته است. چنانکه خود او در درآمد کتاب نیز اشاره کرده است دربارۀ متون فلسفی بزرگی و پیشزمینۀ فرهنگی آن متون بحث نمیکند و تاکید میکند که مرکز ثقل فلسفه آن سؤالاتی است که ذهن فکور انسان، آنها را طبعاً بغرنج و معماگونه بیابد. در نتیجه اگر کسی به تفکر مستقیم و بیواسطه دربارۀ این سؤالات بپردازد، بهتر میتواند آثار فلاسفۀ بزرگ و مسائلی آنها با آن درگیر بودهاند را درک کند و از آنها لذت ببرد.