این تکلیف شریفی است که فاصله ده ساله ۱۴۰۰ تا ۱۴۱۰ به تبیین و شرحو تقریر آثار و اندیشه های ناب و آفتابگون علامه حکیمی سپری بشود. آگاهان اندیشمند از چکاد ذهن نقاد و اوج تفکر آن حکیم فرزانه و مرزبان زمانه بنویسند و یاد کنند تا چراغ اندیشه روشن بماند و شاخسار روشنگری دینی بیش و باز به بار بنشیند و راهی فرا روی نسلها و طبقاتی بنمایند که او همه عمر بدانها دل بسته بود و برایشان می سرود و می سوخت.