در نهایت این کلمات بودند که من عاشقشان شدم...

یادت هست شب اولی که همدیگر را دیدیم چه آهنگی پخش می‌شد؟

توکسی بودی که من بیشتر از همه دوست داشتم در کنارش بمانم

شعر نیمایی

در این کتاب واژه‌ها نه فقط زبان دل‌اند، بلکه زمزمه‌هایی‌اند از اعماق روح عاشقی زخمی، دل سپرده به درد، و جویای حقیقت.

مجدالدّین همگر شیرازی، شاعر پرآوازۀ قرن هفتم، ملک‌الشعرای چند تن از اتابکان فارس بوده است...